Gjykata Administrative e Apelit vendosi në favor të gazetarit Artan Rama duke e detyruar Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve (DPT) t’i japë gazetarit dokumentacionin me interes publik. Ky vendim që vjen pas 7 vitesh pritje për gjykim është i formës së prerë dhe do të kalojë në procesin e ekzekutimit pa humbur më kohë.
Pas diskutimeve në media për fshehjet e kontratave të punës për punonjësit nga ana e televizioneve, në dt. 9 janar 2017 gazetari Rama i kërkoi në rrugë elektronike Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve që t’i vendoste në dispozicion dokumentacionin lidhur me listen emërore të punonjësve të siguruar që punojnë në disa nga televizionet më të mëdha në vend. DPT e refuzoi kërkesën e gazetarit Rama me argumentin se ai nuk gëzon legjitimitet për të pasur këtë lloj dokumentacioni, gjë që e detyroi gazetarin t’i drejtohej Komisionerit për të Drejtën e Informimit dhe Mbrojtjen e të Dhënave Personale me një ankesë për të kundërshtuar refuzimin e dhënies së informacionit. Përgjigjja e Komisionerit ishte se të dhënat e kërkuara për emrin dhe mbiemrin e punonjësve të siguruar që punojnë në kanalet televizive janë të dhëna personale që gëzojnë mbrojtje ligjore, ndaj ky informacion nuk mund të jepej pa pëlqimin e subjektit të të dhënave. Duke dashur t’i shkojë deri në fund çështjes, gazetari Rama iu drejtua gjykatës, ku u përfaqësua nga avokatja e qendrës Res Publica, Zj. Irena Dule.
Pas shqyrtimit të fakteve, në 3 maj 2017 Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë vendosi në favor të gazetarit Rama duke konfirmuar të drejtën e tij, kundrejt detyrimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve për të siguruar dokumentacionin e kërkuar. Arsyetimi i gjykatës ishte se megjithëse ky është një rast ku ligji “Për të drejtën e informimit” kushtëzohet nga ligji “Për mbrojtjen e të dhënave personale”, kemi të bëjmë me një person me status të caktuar – pra një gazetar – i cili kërkon një informacion me interes publik që është pjesë e debateve publike.
Arsyetimi i gjykatës vijon me faktin se Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut ka përcaktuar se e drejta për informim është një aspekt i rëndësishëm i lirisë së shprehjes, dhe shtetet anëtare kanë një detyrë pozitive për të siguruar aksesin në informacion, veçanërisht kur ky është me interes publik. Me vendimin e datës 14 prill 2009, GJEDNJ në çështjen Tarsasag a Szabadsagjogokert kundër Hungarisë, ka konsideruar se: “Vështirësitë e krijuara me qëllim të moszbulimit të informacionit me interes të publikut mund të dekurajojnë personat që punojnë në media apo fusha të ngjashme në trajtimin e këtyre rasteve me qëllim të informimit të publikut. Si rezultat ata nuk mund të jenë në gjendje të luajnë rolin e tyre jetik si Public Watch-Dogs (rolin mbikqyrës të autoriteteve publike nga ana e mediave në zbardhjen e praktikave të këqija, vendimeve të gabuara, keqpërdorimeve, etj.).
Gjykata argumenton se fakti që kërkesa për listë emërore të të punësuarve në televizione është diskutuar në media, nënkupton që është në interesin thelbësor publik të dijë se sa të punësuar ka një televizion, por jo kush punon në to dhe sa e kanë pagën apo kontributet. Kështu, ajo gjykon se duke vendosur inicialet e emrit dhe mbiemrit të personave, mund arrihet të sigurohet një ekuilibër mes të drejtës së gazetarit për të marrë informacionin e kërkuar, të publikut për t’u informuar dhe moscenimit të së drejtës për mbrojtje të këtyre të dhënave personale të personave.
Pas vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, Drejtoria e Përgjthshme e Tatimeve dhe Komisioneri për të Drejtën e Informimit kërkuan përpara gjykatës së Apelit Administrativ ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e kërkesë padisë. Kjo Gjykatë vendosi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatë së Shkallës së Parë, duke e konsideruar një gjykim të drejtë nga ana e saj e në përputhje me ligjin.
Ndonëse ka kaluar shumë kohë nga koha e kërkimit të informacionit, ai mbetet aktual pasi shqetësimi i mungesës së kontratave të punës është ende i pranishëm. Megjithëse vonesa në këto lloj gjykimesh si pasojë e efekteve anësore të reformës mbetet ende shqetësim, vlen të përmendet se standardet e gjykimit janë të larta. Këto standarte duhet të shërbejnë si precedent për praktikën administrative të Komisonerit, nga i cili pritet të bëjë në çdo rast balancën mes mbrojtjes së të dhënave personale dhe interesit publik.
Res Publica
